Το σιτάρι, το έτρωγε ο πρώτος άνθρωπος σπυριά σκέτα, φρέσκα ή ξερά ή μουσκεμένα. Κάποιου όμως δούλεψε η φαντασία και το πέρασε ανάμεσα σε 2 πέτρες και έγινε το πλιγούρι. Αργότερα, οι πέτρες έγιναν πιο βαριές και στρογγυλές και το σιτάρι έγινε πιο ψιλό, σκόνη. Έτσι δημιουργήθηκε το αλεύρι που και αυτό πρωτοεμφανίστηκε ανακατεμένο με νερό, σε χυλό. Ο χυλός έπεφτε σε μια καυτή πέτρα και γινόταν μια πίτα, μια τηγανίτα στρογγυλή μεγάλη και λεπτή. Αργότερα, όταν σκέφτηκαν να φτιάξουν τον φούρνο, σκέφτηκαν και το ζύμωμα και έτσι σιγά - σιγά από λειψά και άζυμα έβαζαν και προζύμι και έφτιαξαν κανονικά ψωμιά. Σήμερα τρώμε το ψωμί αφράτο και λευκότατο χάρις στην εξέλιξη των μηχανημάτων και την τελειοποίηση στο ζύμωμα.
Το αλεύρι λοιπόν είναι η πρώτη τροφή του ανθρώπου και η πιο δυναμωτική βασική τροφή, ιδιαίτερα για τα παιδιά, γιατί περιέχει πολλές βιταμινούχες ουσίες και ιδιαίτερα το άμυλο. Υπάρχουν, εκτός από το αλεύρι του σιταριού, πολλών ειδών αλεύρια:
1. Το αλεύρι από κριθάρι. Χρησιμοποιείτε σε πολλά μέρη του κόσμου για να γίνουν ψωμιά, παξιμάδια, κουλούρια. Το κριθάρι έχει πολλές διαιτητικές ιδιότητες.
2. Το αλεύρι από καλαμπόκι. Χρησιμοποιείτε σε πολλά μέρη για την κατασκευή ψωμιού και πολλών γλυκών. Φτιάχνουν επίσης την μπομπότα και το κορν-φλάουρ. Και αυτό το αλεύρι είναι θρεπτικό και βιταμινούχο.
3. Το αλεύρι από σίκαλη. Φτιάχνετε με αυτό κυρίως ψωμί για διαβητικούς.
4. Το αλεύρι από βρώμη. Φτιάχνετε με αυτό το κουάκερ. Είναι θρεπτικό.
5. Το αλεύρι από ρύζι με το οποίο όμως δεν μπορείτε να φτιάξετε ψωμί. Το ρυζάλευρο χρησιμοποιείτε πολύ στη ζαχαροπλαστική. Αφού το τρίψετε πάρα πολύ, το χρησιμοποιείτε για πούδρα του προσώπου.
ΠΡΟΣΕΞΤΕ: Το ψωμί από αγνό σιταρένιο αλεύρι με τα πίτυρα του, το μαύρο δηλαδή, είναι πολύ πιο θρεπτικό από το ολόλευκο.