Τα αμπελοφάσουλα πάνε με όλα

Τα αμπελοφάσουλα πάνε με όλα

Τα αμπελοφάσουλα λέγεται ότι πήραν αυτό το όνομα επειδή παλαιότερα καλλιεργούνταν ανάμεσα στα αμπέλια. Τα λένε επίσης και πηχιάρικα και βελονάκια, λόγω του σχήματος τους. Είναι λεπτά, μακρουλά φασόλια, με διαφορετική γεύση από τα ξαδέλφια τους, πιο φίνα, πιο λεπτά, λιγότερο γλυκά, ιδιαίτερα. Είναι επίσης και τα πιο «άκοπα» από την οικογένεια των χλωρών φασολιών, αφού, για να τα καθαρίσουμε, δεν χρειάζεται παρά να κόψουμε με ένα μαχαιράκι λίγο από τις άκρες τους, καθώς δεν έχουν ίνες. Τα απολαμβάνουμε φρέσκα από τα μέσα του θέρους μέχρι περίπου τα μέσα του Σεπτέμβρη και μόνο τότε, καθώς δεν κυκλοφορούν κατεψυγμένα.

Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να τα τρώμε βραστά με λαδολέμονο ή λαδόξιδο, όμως ταιριάζουν με πολλά υλικά και μαγειρεύονται ποικιλοτρόπως. Δεν είναι τυχαίο το ότι οι Γάλλοι όλα τα χλωρά φασολάκια τα λένε «mange tout», που σημαίνει ότι πηγαίνουν με όλα. Τα λεπτεπίλεπτα χλωρά φασολάκια γίνονται σαλάτα, αλλά και λαδερά, ομελέτα, μέχρι και τηγανίτες.

Σε αυτό συμφωνεί και η παραδοσιακή μας μαγειρική, που τα αξιοποιεί σε πάμπολλα θερινά μαγειρέματα. Τα μαγειρεύουν λαδερά, όπως και τα άλλα φασολάκια, με φρέσκια ντομάτα (τριμμένη ή σε κομμάτια) και καμιά πατάτα για να φτουρήσει το φαγητό. Τις πατάτες τις βάζουν κομμένες σε κομμάτια λίγο μεγαλύτερα από ζάρια, για να γίνουν στην ίδια ώρα μετά αμπελοφάσουλα, ή αρχίζουν το μαγείρεμα με αυτές. Γενικά, προσέχουμε να μην παραβράσουν και λιώσουν, οπότε καλό είναι τα προσθέσουμε προς το τέλος του μαγειρέματος.